ابن‌خفاجا شهاب‌‌الدین احمد بن موسی صفدیاِبن خَفاجا، شهاب الدین احمد بن موسی صَفَدی (د ۷۵۰ق/ ۱۳۴۹م)، محدث و فقیه شافعی می باشد. ۱ - بیوگرافیوی از مردم صَفَدْ (شهری در فلسطین ) بوده و در همان‌جا رشد و کمال یافته است، اما پس از مدتی به یکی از آبادیهای صَفَد نقل مکان کرد و در همان‌جا به کار تألیف و عبادت و افتاء پرداخت. [۱]
ابن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۱، ص۳۸۱، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م.
۲ - اساتیدوی از ابن زملکانی (د ۷۲۷ق/ ۱۳۲۷م) و دیگران فقه و حدیث آموخت. او را در بعضی از ابواب فقه مانند ارث و وصیت چیره‌دست دانسته‌اند. [۲]
ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
۳ - شخصست اخلاقیبه نظر می‌رسد که وی زندگی را به قناعت و سادگی به سرآورده است. از این رو، چنانکه آورده‌اند، هرگز منصب و مقامی نپذیرفت و هیچ گونه مستمری از کسی دریافت نکرد. ۴ - وضعیت زندگیمعاش او از راه کشاورزی تأمین می‌شد. [۳]
ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۷- ۱۸، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
[۴]
ا بن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، ج۱، ص۳۸۱، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م.
۵ - آثار و تألیفات۵.۱ - منهاج السالکینمنهاج السالکین، شرح اربعین نَوَوی؛ نسخه خطی این کتاب در کتابخانه توپکاپی (کاراتای، شم و بخش از آن در دارالکتب مصر موجود است). ۵.۲ - المسائل و الفوائدالمسائل و الفوائد: نسخه خطی آن در کتابخانه ظاهریه دمشق موجود است [۵]
زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۲۶۱.
۵.۳ - شرح التنبیهشرح التنبیه، ۱۰ مجلد، درباره فقه شافعی [۶]
ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
۵.۴ - العمدةالعمدة، مختصری در فقه. [۷]
ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، ج۳، ص۱۸، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.
ظاهراً از دو اثر اخیر تاکنون نسخه‌ای در جایی یافت نشده است.۶ - فهرست منابع(۱) ا بن حجر عسقلانی، احمد، الدرر الکامنة، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م. (۲) ا بن قاضی شهبه، ابوبکر، طبقات الشافعیة، به کوشش عبدالعلیم خان، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م. (۳) زرکلی، الاعلام. GAL، S، K؟ R؟ T؟ Y، FE، Topkap O O سارای MO zesi KO T O phanesi ARAP ۵ Katalogu Yazmalar، استانبول، ۱۹۶۴ ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌خفاجا»،ج۳، ص۱۱۵۷. |